آخرین مطالب
امکانات وب
دزدیهای کودکانه، برای اینکه خودت رو مستحق داشتن یه چیز خوب میدونی که نداریش، و در عوض صاحب اون چیز ، اصلا خوبی اون چیزی رو که داره احساس نمیکنه و داشتن و نداشتن اون چیز براش فرقی نداره، توی اون دوران کاملا منطقی و بدیهیه. تا زمانی که بفهمی که دزدی کردن، کار بدیه و بعد دزدی کنی در حالیکه میخوای نه خودت و نه هیچکس دیگه ای، ازین دزدی خبردار نباشه.
دزدیهای که معلوم نیست و به حساب نمیاد، و دلیلش همینه که یکی خودش رو مستحق تر میدونه نسبت به داشتن چیزی.
ما گاهی از وقت هم میدزدیم. با بدقولیهامون.
گاهی از خوشبختی کسی میدزدیم، به خاطر خودخواهی هامون.
گاهی از یک نفر دزدی میکنیم، گاهی از یک نسل میدزدیم.
گاهی از یک جامعه میدزدیم. همین ما. نه آدمهای قدرتمندی که دستی در خزانه دارند.
ما گاهی با یک حرکت اشتباه از یک جامعه، اعتماد رو نسبت به عده ای میدزدیم. سالهای سال
ما گاهی با یک حرکت ، داشتن یه نسل خوب رو و میل به داشتن نسل خوب رو، از همدیگه میدزدیم.
ما گاهی میل زندگی کردن رو میدزدیم.
ما گاهی میل به خوب بودن رو از مردم میدزدیم.
خدایا! اصلاحمان کن